علامت

              وَعَلامَاتٍ وَبِالنَّجْمِ هُمْ یَهْتَدُونَ

دیشب وقتی داشتم محفوضات قرآنی یکی از اهالی خانواده را با او مرور میکردم به آیه 16 سوره نحل برخوردم.

وقتی معنی آیه را از او پرسیدم دیدم چقدر آیه ی زیبایی پیدا کرده ام

خیال کردم برای خودم است و اولین نفری هستم که این آیه را میبینم

همیشه از کنار این آیات به راحتی میگذشتم و انگار نه انگار...

و حال چند خطی مینویسم برای خودم.البته از برخی تفاسیر بهره جستم.

بدفهمی و نوشتار بد بنده را در معنای اصلی مصرع قرآنی نگنجانید!!! این فقط دید یک فرد ناآشنا به قرآن است

این علامتها انواع زیادى دارند: شکل کوهها و درّه‏ها و بریدگیهاى آنها، فراز و نشیبهاى قطعات مختلف زمین، رنگ خاکها و کوهها، و حتى چگونگى وزش بادها هر یک، علامتى براى پیدا کردن راههاست.

ولى از آنجا که در پاره ه‏ایى از اوقات در بیابانها، در شبهاى تاریک، یا هنگامى که انسان شبانه در دل اقیانوسها سفر مى‏ کند که از این علامات خبرى نیست، خداوند علامات آسمانى را به کمک فرستاده تا اگر در زمین علامتى نیست، از علامت آسمان استفاده کنند و گمراه نشوند! لذا اضافه مى‏ کند: «و به وسیله ستارگان، مردم هدایت مى‏شوند» (وَ بِالنَّجْمِ هُمْ یَهْتَدُونَ).

جالب توجه این که: روایات بسیارى از ائمه علیهم السّلام وارد شده که در آنها «نجم» (ستاره) به پیامبر و «علامات» به امامان تفسیر شده است که اشاره به تفسیر معنوى آیه است.

در حدیثى از امام صادق علیه السّلام روایت شده: «النّجم رسول اللّه و العلامات الائمة علیهم السّلام»: «ستاره اشاره به پیامبر است و علامات امامان علیهم السّلام هستند».

در کتابی میخواندم که منظور از این علامت ها ونشانه ها فاطمه زهرا سلام الله علیها، مقداد و ابوذر و ... و همچنین ائمه اطهار علیهم السلام است.

و همچنین ذکر شده که بزرگترین این علامات «حضرت اباعبدالله الحسین علیه السلام» است.