ولایت فقیه همه اش خوب است

در سایتی نوشته بود: داشتم با محسن ملت دانشجوی اهل اصفهان گپ می زدم، رسیدیم به تیر ۵۰۸ ، یکهو دیدم محسن مکالممونو ناتمام رها کرد و پرید از یه نوجوان عراقی که در حال پخش بطری آب بود، عکس گرفت …

این گزارش چند خطی حداقل برای یک بار خواندن ارزشمند است:

اجلس فی الدهلیز

 آیت‌الله العظمی بهجت(اعلی اللّه مقامه الشّریف) در تابستان به مشهد می‌رفتند، یک موقع حالشان خوب نبود، امّا جلسه روضه و ... که می‌گذاشتند، آقا می‌نشستند و مردم و جوانان ایشان را می‌دیدند. چون در کبر سن بودند و حالشان خیلی مناسب نبود، یک مواقعی به حالت چرت می‌رفتند. یکی از آقایان به بنده بیان کردند: من به آقای محفوظی گفتم: آقا را اذیّت نکنید. این‌قدر می‌آیند این‌جا می‌نشینند، خسته می‌شوند. ایشان گفت: خود آقا دوست دارند.

 

بنده به ایشان گفتم: می‌دانید دلیلش چیست؟ امام زمان(روحی له الفداء) به آیت‌الله العظمی آسیّد ابوالحسن اصفهانی(اعلی اللّه مقامه الشّریف) فرمودند:برو، دم در بنشین، «اجلس فی الدهلیز» که مؤمنین ببینند. بعد گفتم: دلیلش این است: تفسیر آیت‌الله مولوی قندهاری(اعلی اللّه مقامه الشّریف) از این «اجلس فی الدهلیز» که حضرت حجّت(روحی له الفداء) در آن توقیع به آیت‌الله العظمی آسیّد ابوالحسن اصفهانی(اعلی اللّه مقامه الشّریف) دادند، این بود: مردم وقتی می‌خواهند خدا را ببینند، چهره اولیاء خدا را ببینند. لذا فقط همین است که می‌خواهند بیایند، بنشینند، ببینند و لذّت ببرند و این دلالت بر ایمان است که این برایشان از هر جنّتی برتر است!

 

واقعاً انسان این را در جوان‌های عزیز می‌دید که فقط می‌خواستند بیایند و مدام سرک بکشند و ببینند. مثل الآن که یک مواقعی امام‌المسلمین جلساتی مانند پنج شب روضه‌ ابی‌عبدالله(علیه الصّلوة و السّلام) دارند. این جوان‌ها به آن‌جا می‌آیند و مدام سرک می‌کشند که آقا را ببینند. لذّت این، از لذّت دنیا و مافیها در نزد اهل معرفتش، برتر است. روایت هم همین را می‌گوید، می‌فرماید: «و تَلَذَّذوا بِها تَلَذُّذَ مَن لَم یَزَلْ فی رَوضاتِ الجِنانِ مَعَ أولِیاءِ اللّه ِ». لذّتی که مؤمن حقیقی از معرفت و شناخت پروردگار عالم می‌برد، مانند این است که همواره در باغ‌هاى بهشت با اولیاء و دوستان خدا باشد.

مباحث مطروحه آیت الله قرهی در دویست و شصت و یکمین جلسه درس اخلاق

قطره ی معرفت

دو روایت کوتاه و قابل تأمل از درس خارج فقه حضرت امام خامنه ای مدظله العالی در باب دوست و دوستی:

فى الکافى، عن الصّادق (علیه‌السّلام)، قال: «انّ اللَّه تعالى لیحفظ من یحفظ صدیقه»؛ [حضرت امام جعفر صادق علیه‌السّلام فرمودند:] خداى متعال حفظ میکند آن کسى را که رفیق خود را حفظ کند. [البته] مراد، حفظ جسمانى نیست فقط - حالا آن هم یکى از مصادیقش ممکن است باشد - یعنى آبروى او را حفظ کند، شخصیت او را حفظ کند، جهات او را حفظ کند [و] مراعات کند. خدا یک چنین کسى را حفظ میکند. این پیوندهاى برادرى و رفاقت و انس و اخوت، در اسلام اینقدر اهمیت دارد. شما ملاحظه‌ى رفیقتان را میکنید، او را حفظ میکنید، خداى متعال در پاداش این عمل، شما را حفظ میکند. البته حفظ کردن رفیق معناش این نیست که انسان از گناه او، از خطاى او دفاع کند؛ کما اینکه در این کارهاى حزبى و جناحى و خطى و این چیزها معمول است که اگر خطائى هم از کسى سر بزند، چون با آنها هم‌جبهه است، هم‌خط است، هم‌حزب است، هم‌گروه است، باید بایستند پایش دفاع کنند؛ نه، این مراد نیست؛ این حفظ او نیست؛ این در واقع مخذول کردن او، بدبخت کردن اوست و خود؛ بلکه مراد، حفظ آبروى مؤمنى است که برادرى ایمانى با انسان دارد. جامع، برادرى ایمانى است. این یک روایت.

*****

یک روایت دیگر هم باز از کافى است، از امام صادق (علیه الصّلاة و السّلام)؛ میفرماید که: «لا تفتّش النّاس فتبقى بلا صدیق»؛ در کارهاى مردم ریز نشو، تفتیش نکن، جزئیات را دنبال نکن. دنبال پیدا کردن عیوب ریز و درشت افراد نباش. اگر اینجور باشد، بدون رفیق خواهى ماند. یعنى هر کسى بالاخره یک عیبى دارد دیگر. اگر بخواهى همین‌طور ریز بشوى، تفتیش کنى، دنبال کنى، کسى برایت باقى نمیماند.

تا تو زمین سجده ای، سر به هوا نمیشوم

در روایتی چنین آمده است که زنی بدکار، هر گاه بچه ای از راه نادرست می زائید، آن را از ترس خانواده اش در تنور آتش می انداخت و جز مادرش کسی از کارش اطلاع نداشت. وقتی از دنیا رفت، هر جایی که او را دفنش می کردند، زمین به نحوی او را نمی پذیرفت و بیرون می انداخت.

نزد حضرت امام جعفر صادق علیه السلام رفتند.

حضرت به مادر آن زن فرمودند: چه کاره بود؟ سپس مادر کار دخترش را برای حضرت بیان کرد...

امام فرمودند: قدری از تربت حسین علیه السلام در قبرش بگذارید...وقتی این کار را کردند، بدن آن زن در خاک آرام گرفت...    

السلام علیک یا مظلوم یا اباعبدالله

هوا هوای کربلا-هوای بین الحرمین

مقام معظم رهبری حضرت آیت الله العظمی الامام خامنه ای حفظه الله:

امام حسین علیه السلام را فقط به جنگِ روز عاشورا نباید شناخت؛ آن یک بخش از جهادِ امام حسین است. به تبیین او، امر به معروف او، نهى از منکر او، توضیح مسائل گوناگون در همان منى و عرفات، خطاب به علما، خطاب به نخبگان- حضرت بیانات عجیبى دارد که تو کتابها ثبت و ضبط است- بعد هم در راه به سمت کربلا، هم در خود عرصه‌‌ى کربلا و میدان کربلا، باید شناخت.

شرح دلدادگی

بوی کربلا...

عاشورایی در راه است...

این روزهای باعظمت که محرم نام گرفته شرحی برای دلداری و دلدادگی است.

شرح دلدادگی به حضرت اباعبدالله الحسین علیه السلام و علی بن الحسین و اولاد الحسین و اصحاب الحسین است.

بهانه ای دیگر برای عاشقان

این ماه ضمانت نامه ای است برای کسانی که حوائجی دارند و ...

و آن حوائج از باب حوائج "باب الحوائج" قمر بنی هاشم و شش ماهه ی حسین علیه السلام روا می شود.

حقیر در صورت لایق بودن در این دهه محرم در آستان مقدس حسینیه اعظم زنجان مرکز پایتخت شور و شعور حسینی که همچنین مرکز برآورده شدن حاجات است دعاگویتان خواهم بود. مخصوصاً در یوم العباس (هشتم محرم).

به عقیده ی من آستان مقدس حسینیه اعظم شعبه ی دیگر کربلاست...

به روایتی از استاد حاج ولی اله کلامی:

به حسینیه اعظم چو قدم بگذاری

دل قوی دار که اندر حرم دلداری

«تصویر بالا مربوط به هشتم محرم الحرام "یوم العباس" روز حرکت دسته عزاداری از مقابل حسینیه اعظم زنجان است»

ولایت

در خانه ی دل نوشته با خط جلی

کین خانه بنا شد به تولای علی

در داخل این خانه چو نیکو نگری

هم مهر محمد است و هم مهر علی

حسرت کرب و بلایت به دلم هست هنوز ...

شاید در روزهای آتی توفیق درج مطلب نداشته باشم؛ فلذا شب جمعه، روز جمعه و همچنین روز شهادت نهمین امام همام را در دیوار همین پست برای یادگاری نصب کردم. باشد که همراهش رضایت ولی باشد.

غرور جوانی یعنی:

نگذاری تا هستی صدای "هل من ناصر" ولی به آسمان برسد...

*****
مهدی جان!!
یکدانه ز تسبیح نماز سحرت را
یکبار بنام من محتاج بینداز.....

*****
شکر خدا که لحظه ی از هوش رفتنت
خواهر نداشتی! غم معجر نداشتی!
شهادت باب الحوائج حضرت جوادالائمه علیه السلام را خدمت ولی نعمتمان حضرت ثامن الحجج علیه آلاف التحیة و السلام و همچنین حضرت بقیة الله الاعظم ارواحنا له الفداه تسلیت عرض مینمائیم.

مولای رئوفم

چند روزی از ولادت سلطان سریر ارتضا حضرت علی بن موسی الرضا المرتضی علیه آلاف التحیة و السلام میگذرد و توفیقی نیافتم مطلبی در شأن آن امام همام در برگه های دفتر دولت مهدی عجل الله تعالی ثبت کنم.

لذا به این حدیث بسنده میکنم که بسی هدایت نهفته در این مطلب:

قال الرضا علیه السلام:

برای پدر و مادرت دعا کن

صدقه بده و تا زمانی که زنده اند

با آنها مدارا کن.

مسند الامام رضا، ج 1، ص 268

همان چیزی که دشمن میخواهد

امروز کسانى هستند که سلاحشان تکفیر است؛ ابائى هم ندارند که بگویند ما تکفیرى هستیم؛ اینها سم‌اند. خب، این سم را باید از محیط اسلامى خارج کرد. یکى او را تکفیر کند، یکى او را تفسیق کند؛ این در سخنرانى و در منبر یک حرفى بزند که تعریض به او باشد، او یک چیزى بگوید که تعریض به این باشد؛ این همین چیزى می‌شود که دشمن می‌خواهد. (

بیانات رهبر انقلاب در جمع روحانیون کرمانشاه

۱۳۹۰/۷/۲۰))