امروز کسانى هستند که سلاحشان تکفیر است؛ ابائى هم ندارند که بگویند ما تکفیرى هستیم؛ اینها سم‌اند. خب، این سم را باید از محیط اسلامى خارج کرد. یکى او را تکفیر کند، یکى او را تفسیق کند؛ این در سخنرانى و در منبر یک حرفى بزند که تعریض به او باشد، او یک چیزى بگوید که تعریض به این باشد؛ این همین چیزى می‌شود که دشمن میخواهد. (
بیانات رهبر انقلاب در جمع روحانیون کرمانشاه
باران...
سه شنبه...
مسجد سهله...
دم غروب ...
دارم به بوی پیرهنت فکر می کنم!
*****
و چقدر شاکرند خدا را...
وقتی باخودم مقایسه میکنم میبینم چقدر ذلیلم و خوار
و اینها چقدر عزیزند در پیش خالقشان
اگر جای آنها بودم پای این سفره نمی نشستم
از بس که ناسپاسم...
*****
فکر میکنم این تصویر با شعر بالا بی ربط نباشند!!!
چقدر دلم به درد آمد وقتی ...
اما روزی حلال دارند در سفره شان...
...شرمِ پدر از فرزند برایم سنگین و عذاب آور است
خدایا هیچ پدر و مادری را شرمنده فرزندانش نکن...
آمین
دکتر عبدالله محمد غریب از وهابی‌های مصر است، کتابی نوشته به نام «جاء دور المجوس»، در صفحه 357 و 374 از این کتاب صراحتا می‌گوید که:
إن ثورة الخمینیة، مجوسیة و لیست اسلامیة، أعجمیة و لیست عربیة،کسرویه و لیست بمحمدیة، ، ... ، نعلم أن حکام طهران، أشد خطرا علی الإسلام من الیهود؛
انقلاب خمینی در ایران، یک انقلاب مجوسی است نه اسلامی، به طرف شاهنهشاهی و کسروی دعوت می‌کنند نه به طرف رسول اکرم ، اینها دنبال نژادپرستی هستند نه دنبال اسلام، ... ، خطر حکام تهران از خطر حکام یهود بر اسلام بیشتر است
دکتر ناصر الدین قفاری ـ از اساتید دانشگاه‌های ریاض ـ در کتاب «أصول مذهب الشیعة الإمامیّه» که رساله دکترای نمونه تاریخ عربستان سعودی شمرده شده و الأن هم در مقطع کارشناسی ارشد در دانشگاه بین المللی مدینه در 3 سال، تدریس می‌شود در جلد 3، صفحه 1392 به صراحت می نویسد:
أدخل الخمینی إسمه فی أذان الصلوات و قدّم إسمه حتّی علی إسم النبیّ الکریم، فأذان الصلوات فی ایران بعد إستلام الخمینی للحکم و فی کلّ جوامعها کما یلی: اللّه أکبر، اللّه اکبر، خمینی رهبر، أی الخمینی هو القائد، ثمّ أشهد أنّ محمّدا رسول اللّه.
((امام))خمینی، نام خود را در اذان نمازها داخل کرده و حتّی نام خود را بر نام پیامبر نیز مقدّم نموده است. در ایران، اذان در نمازها بعد از اعلام [امام] خمینی به عنوان حاکم ایران و حاکم همه جوامع [مسلمانان] چنین است: اللّه اکبر، اللّه اکبر، خمینی رهبر، أشهد أنّ محمّدا رسول اللّه!
وَ لا تَکُونُوا
کَالَّتِی نَقَضَتْ غَزْلَها مِنْ بَعْدِ قُوَّةٍ أَنْکاثاً
فأنّه جلّ جلاله یقول: «ولا تکونوا کالّتى نقضت غزلها من بعد قوة انکاثا»؛
چون خداوند مى‌فرماید: مثل آن پیرزنى نباشید که پشم را نخ مى‌کرد، بعد نخها را دوباره پشم مى‌کرد. اگر کار را بى‌منطق و بى‌دانش و بى‌تدبیر انجام دهید، قوّتى را که خدا به شما داده، واژگون کرده‌اید و ذخیره علم و عقل را به زمین ریخته‌اید و به عقب برگشته‌اید. ما نباید به عقب برگردیم.
زینب کبرى سلام‌اللَّه‌علیها در بازار کوفه، آن خطبه عظیم را اساساً بر همین محور ایراد کرد: «یا اهل الکوفه، یا اهل الختل و الغدر، أتبکون؟!».مردم کوفه وقتى که سرِ مبارک امام حسین را بر روى نیزه مشاهده کردند و دختر على را اسیر دیدند و فاجعه را از نزدیک لمس کردند، بنا به ضجّه و گریه کردند. فرمود: «أتبکون؟!»؛ گریه مى‌کنید؟! «فلا رقات الدمعه ولاهدئت الرنه»؛ گریه‌تان تمامى نداشته باشد.
بعد فرمود: «انّما مثلکم کمثل التى نقضت غزلها من بعد قوة انکاثا تتّخذون ایمانکم دخلاً بینکم».این، همان برگشت است؛ برگشت به قهقرا و عقبگرد. شما مثل زنى هستید که پشمها یا پنبه‌ها را با مغزل نخ مى‌کند؛ بعد از آن که این نخها آماده شد، دوباره شروع مى‌کند نخها را از نو باز کردن و پنبه نمودن! شما در حقیقت نخهاى رشته خود را پنبه کردید. این، همان برگشت است. این، عبرت است. هر جامعه اسلامى، در معرض همین خطر هست.
«مثلکم کمثل الّتى نقضت غزلها من بعد قوّة انکاثا»؛ مثل آن کسى شُدید که پشم را میریسد، تبدیل به نخ میکند، بعد نخها را دوباره باز میکند، تبدیل میکند به همان پشم یا پنبه‌ى نریسیده. با بى‌بصیرتى، با نشناختن فضا، با تشخیص ندادن حق و باطل، کرده‌هاى خودتان را، گذشته‌ى خودتان را باطل کردید. ظاهر، ظاهر ایمان، دهان پر از ادعاى انقلابیگرى؛ اما باطن، باطن پوک، باطن بى‌مقاومت در مقابل بادهاى مخالف. این، آسیب‌شناسى است.
«همانند آن زن (سبک مغز) نباشید که پشمهاى تابیده خود را پس از استحکام وامى تابید»
(وَ لا تَکُونُوا کَالَّتِی نَقَضَتْ غَزْلَها مِنْ بَعْدِ قُوَّةٍ أَنْکاثاً.)
اشاره به داستان زنى است از قریش به نام «رائطه» در زمان جاهلیت که از صبح تا نیم روز، خود و کنیزانش، پشمها و موهایى را که در اختیار داشتند مىتابیدند، و پس از آن دستور مىداد همه آنها را واتابند و به همین جهت به عنوان «حمقاء» (زن احمق) در میان عرب، معروف شده بود.
*****
زمانه زمانه عجیبی است
برخی مردمان امام گذشته را عاشقند ، نه امام حاضر را
میدانی چرا؟
امام گذشته
را هرگونه بخواهند تفسیر می کنند
اما امام حاضر را باید فرمان ببرند.
کوفیان عاشورا را اینگونه رقم زدند ...
*****
این چند خط را از روی دل کسی دیگر کپی کردم و بروی دلم نشاندم برای مظلومیت امام حاضرمان
*****
تفسیر آیه بالا برگرفته از کتب تفسیری و اغلب بیانات حضرت امام خامنه ای مدظله العالی می باشد.
روایت کننده ی این نوشته حضرت آیت الله العظمی سید موسی شبیری زنجانی دام ظله العالی از مراجع معظم تقلید میباشد:
با اینکه این نوشته یک نوشته ای تکراری است اما تکرار خواندن آن ضرری ندارد.
در سفری که امام خمینی(ره) و پدرم برای زیارت به مشهد مقدس رفته بودند امام در صحن حرم امام رضا (ع) با سالک الی الله حاج حسنعلی نخودکی مواجه می‌شوند. امام امت (ره) که در آن زمان شاید در حدود سی الی چهل سال بیشتر نداشت وقت را غنیمت می شمارد و به ایشان می‌گوید با شما سخنی دارم.حاج حسنعلی نخودکی می‌گوید: من در حال انجام اعمال هستم، شما در بقعه حر عاملی (ره) بمانید من خودم پیش شما می‌آیم. بعد از مدتی حاج حسنعلی می‌آید و می‌گوید چه کار دارید؟
امام (ره) خطاب به ایشان رو به گنبد و بارگاه امام رضا (علیه‌السلام) کرد و گفت: تو را به این امام رضا، اگر (علم) کیمیاداری به ما هم بده؟
حاج حسنعلی نخودکی انکار به داشتن علم (کیمیا) نکرد بلکه به امام (ره) فرمودند:اگر ما «کیمیا» به شما بدهیم و شما تمام کوه و در و دشت را طلا کردید آیا قول می‌دهید که به جا استفاده کنید و آن را حفظ کنید و در هر جایی به کار نبرید؟
امام خمینی (ره) که از همان ایام جوانی صداقت از وجودشان می‌بارید، سر به زیر انداختند و با تفکری به ایشان گفتند: نه نمی‌توانم چنین قولی به شما بدهم.
حاج حسنعلی نخودکی که این را از امام (ره) شنید روبه ایشان کرد و فرمود: حالا که نمی‌توانید «کیمیا» را حفظ کنید من بهتر از کیمیا را به شما یاد می‌دهم و آن این که:
بعد از نمازهای واجب یک بار آیه الکرسی را تا «هو العلی العظیم» می‌خوانی.
و بعد تسبیحات فاطمه زهرا سلام الله علیها را می‌گویی.
و بعد سه بار سوره توحید «قل هو الله احد» را می‌خوانی.
و بعد سه بار صلوات می‌گویی: اللهم صل علی محمد و آل محمد
و بعد سه بار آیه مبارکه: وَمَنْ یَتَّقِ اللَّهَ یَجْعَلْ لَهُ مَخْرَجًا وَیَرْزُقْهُ مِنْ حَیْثُ لا یَحْتَسِبُ وَمَنْ یَتَوَکَّلْ عَلَى اللَّهِ فَهُوَ حَسْبُهُ إِنَّ اللَّهَ بَالِغُ أَمْرِهِ قَدْ جَعَلَ اللَّهُ لِکُلِّ شَیْءٍ قَدْرًا ؛
(سوره طلاق آیه 2 و 3) (هرکس تقوای الهی پیشه کند، خداوند راه نجاتی برای او فراهم میکند و او را از جایی که گمان ندارد روزی می‌دهد، و هرکس بر خداوند توکل کند کفایت امرش را میکند، خداوند فرمان خود را به انجام می‌رساند، و خدا برای هر چیزی اندازه‌ای قرار داده است.)
را می‌خوانی که این از کیمیا برایت بهتر است.
وَعَلامَاتٍ وَبِالنَّجْمِ هُمْ یَهْتَدُونَ
دیشب وقتی داشتم محفوضات قرآنی یکی از اهالی خانواده را با او مرور میکردم به آیه 16 سوره نحل برخوردم.
وقتی معنی آیه را از او پرسیدم دیدم چقدر آیه ی زیبایی پیدا کرده ام
خیال کردم برای خودم است و اولین نفری هستم که این آیه را میبینم
همیشه از کنار این آیات به راحتی میگذشتم و انگار نه انگار...
و حال چند خطی مینویسم برای خودم.البته از برخی تفاسیر بهره جستم.
بدفهمی و نوشتار بد بنده را در معنای اصلی مصرع قرآنی نگنجانید!!! این فقط دید یک فرد ناآشنا به قرآن است
این علامتها انواع زیادى دارند: شکل کوهها و درّهها و بریدگیهاى آنها، فراز و نشیبهاى قطعات مختلف زمین، رنگ خاکها و کوهها، و حتى چگونگى وزش بادها هر یک، علامتى براى پیدا کردن راههاست.
ولى از آنجا که در پاره هایى از اوقات در بیابانها، در شبهاى تاریک، یا هنگامى که انسان شبانه در دل اقیانوسها سفر مى کند که از این علامات خبرى نیست، خداوند علامات آسمانى را به کمک فرستاده تا اگر در زمین علامتى نیست، از علامت آسمان استفاده کنند و گمراه نشوند! لذا اضافه مى کند: «و به وسیله ستارگان، مردم هدایت مىشوند» (وَ بِالنَّجْمِ هُمْ یَهْتَدُونَ).
جالب توجه این که: روایات بسیارى از ائمه علیهم السّلام وارد شده که در آنها «نجم» (ستاره) به پیامبر و «علامات» به امامان تفسیر شده است که اشاره به تفسیر معنوى آیه است.
در حدیثى از امام صادق علیه السّلام روایت شده: «النّجم رسول اللّه و العلامات الائمة علیهم السّلام»: «ستاره اشاره به پیامبر است و علامات امامان علیهم السّلام هستند».
در کتابی میخواندم که منظور از این علامت ها ونشانه ها فاطمه زهرا سلام الله علیها، مقداد و ابوذر و ... و همچنین ائمه اطهار علیهم السلام است.
و همچنین ذکر شده که بزرگترین این علامات «حضرت اباعبدالله الحسین علیه السلام» است.
