سکته چــشــم

                    
                            

باید دری برای مناجات وا شود
تا درد بی دوای گناهم دوا شود
باید کسی که نزد خدا دارد ابرو
وقت سحر به یاد دلم در دعا شود

سکته چشم

این اولین تیتری بود که امروز تو یکی از خبرگزاری ها به چشمم خورد
یاد نگاه هام افتادم
نگاه هایی که حرام اند
نگاه هایی که من رو دچار افسردگی میکنه و تنشی ایجاد میکنه بین ظاهر و باطنم
نگاه هایی که جان و تن انسان را میلرزاند
نمیدونم چی میشه که خیلی مواقع میشه جلوی این سکته رو گرفتو خیلی مواقع نمیشه
درسته، اعمال چشمم شریک اتفاق این سکته اند
اما راهی هست؟؟!!
نگاه حرام به...
نگاه حرام به داشته های مردم یا همون دارائی های مردم
اصلاً دارایی های مردم چیه؟
آیا فقط پول و خانه و ماشین و ... اینا اموال و دارائی هستن یا فرزندان (دختر و پسر) و همسر، جزو دارائی شخص محسوب میشن؟
شاید من اشتباه میکنم!!!

ولی این نگاه حرام به دارائی های مردم دور کرده
دورم کرده از خدا و امام
دورم کرده از نماز
دیگه نمازم نماز چند سال پیشم نیست یا اصلاً نماز نیست
دیگه ارتباط با خدا و امامم مثل سال های گذشته نیست
نمیدونم چه چیزی من رو از این منجلاب بیرون میاره
شاید دعا... شاید اذکار وارده در این مسائل... شاید... شاید ...
اما این روزها گذشت، سکته ها گذشت، من موندم و اعمالم
شب پنجشنبه است
نامه ام رو میخوان ببرن پیش امامم
وای به حال من ای کاش میدونستم چقدر مولامون اشک میریزن و طلب عفو میکنن برامون
شنیدم پنجشنبه ها دعا مستجابه:خدا یا گناهامو پاک کن تا آقا نبینه
ای کاش خجالت میکشیدم از کارام
ای کاش...
این چشم ها رو باید ببندم و کنار بگذارمشون. شاید راه درستی باشه

از مرحوم شیخ رجبعلی خیاط رحمت الله علیه شنیدم که فرموده بودن برای این که به نامحرم نگاه آلوده نکنی بعد از دیدنش سرتو بنداز پایین و این ذکر رو تکرار کن:

یا خَیرَ حَبیبٍ وَ مَحبوب، صلی علی محمدٍ و آل محمد

به نظر شما این ذکر کافیه
میتونم به خدا برسم از دست این سکته ها
دعام کنید


امشب که بلرزید دل و بغض و صدایت
آرام روان گشت دلت سوی خدایت
رفتی به در خانه ی آن قاضی حاجات
یاد آر مرا ملتمس لطف و دعایت