خدا می بیند!!!

از حضرت آیت الله بهجت(ره) خواستند کتابی در زمینه اخلاق معرفی کنند فرمودند:
لازم نیست یک کتاب باشد یک کلمه کافیست که بدانی » خدا می بیند «

چه ملاقاتی دارد با معبودش

انگار دارد میبیند او را

چنان دستش را به بالا گرفته که گویا دارد حاجتش را از دست ارباب میگیرد

...

چه میشد ما هم دستمان را میرساندیم به رَبُّ الارباب

نمیرسانیم چون سرکشیم

چون تکبر میگوید که بیگناهیم (مریض نیستیم)

چقدر زیبا فرمودند آیت الله بهجت که:

خود را مریض نمیدانیم وگرنه علاج آسان است.

مریضیم و نمیخواهیم علاج شویم

هر شب پنجشنبه دلم هراسان و لرزان است از کاغذ هایی که تکه تکه و ژولیده تحویل مولای عصرمان میدهند.

حالا چقدر ناله خواهد کرد برایم

دلش خون است و حسرت از یک جبران اعمال

...

برای هر لحظه ای که بندگی ات را نکردم و عبد بودن را فراموش کردم ...

برای هرآنچیزی که خواستی و انجام ندادم...

برای هرانچیزی که نخواستی و انجام دادم...

شرمنده ام...

شرمنده ام...

به امید امشب   الهـــــی و ربـــّــی مَــــــن لــــــی غَیرُکـــــــــــــــــ...

تکه کاغذ و ذره ای ایمان

رسیدن به آمرزش الهی از آن مقاماتی است که همه طمع آن را دارند. یکی از راه‌های رسیدن به این مقام، استغفار دائمی است. اما حداقل برای همه چنین کاری ساده نیست. اصلاً ساده نیست که بتوانیم صبح و شام، در بیداری و خواب و به طور کلی در تمامی لحظات به استغفار بپردازیم. امــــا... همه تا حدودی از فضیلت ذکر صلوات بر پیامبر و اهل بیت ایشان (علیهم السلام) آگاهیم. اما آیا می‌دانستید که نوشتن صلوات هم دارای ارزش بسیاری است؟ پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله فرمودند: مَنْ صَلّی عَلَیَّ فی کتابٍ، لَمْ تَزَل الملائِکَةُ تَستَغفِرُ لَه مادامَ اسمِی فی ذلکَ الکتابِ. کسی که در نوشته‌ای صلوات بر من رابنویسد، تا زمانی که نام من در آن نوشته باشد فرشتگان برای او استغفار می‌کنند. پس دست به کار شوید. تنها یک قلم لازم است و تکه‌ای کاغذ و ذره‌ای ایمان...  اللهم صلی علی محمد و آله محمد و عجل فرجهم  منبع:مستدرک سفینة البحار، ج6، ص 369.

 

وسعت گردنکشی

این تصویر زمین ماست!

این عکسی است که فضاپیمای «وویجر» از زمین گرفته است.

چه گردنکشی ها که نمی کنیم در این نقطه!!

«وسع کرسیه السماوات و الارض»

هفت روز گذشت

«با صلوات خاصه ی علی بن موسی میشناسیدش»


**خادم الرضاء حاج رضا انصاریان**

اخلاص عملش با صوت دلنشینش نمایان است
چند سالی بود که از نزدیک با هم مراوده داشتیم
و چقدر سنگین بود برایم رفتنش
هنوز صدای روضه ها و مناجاتش و مخصوصاً دعای کمیلش در خاطر است
در روز ولادت مولا اباعبدالله الحسین این روضه خوان مجلس حسین علیه السلام دار دنیا را به هم بافت

 ای کاش در روز حساب وقتی بگویند: چه داشتی؟
سالار شهیدان سر بلند کند و بگوید: حساب شد!

به یاد این رفیق شفیقم که هیچ گاه ازیادم نخواهد رفت
«صــــــــــــــــــــــــــــلــــــــــــــــــوات»

مددی کن تو در این لحظه‌ی پرواز، مرا

روزى امام از کوچه هاى بغداد عبور می کرد. از خانه اى صداى رقص و پایکوبی بلند بود. اتفاقاً در همان زمان خادمه اى از منزل بیرون آمد در حالى که آشغال هایى همراهش بود و گویا مى خواست  بیرون بریزد. امام به او فرمود: صاحب این خانه آزاد است  یا بنده؟ خادمه گفت: این جا خانه  « بشر» یکى از رجال، اشراف و اعیان است؛ همانا که آزاد است.امام فرمود: بله، آزاد است؛ اگر بنده بود که این سر و صداها از خانه اش بلند نبود.امام این سخن را فرمود و رفت. خادمه به منزل بازگشت. چون خادمه غیبتش طولانی شده بود، بشر از او پرسید چرا معطل کردى؟ خادمه گفت: مردى مرا به حرف گرفت و سؤال عجیبى از من پرسید. بشر گفت چه سوالی؟ از من پرسید که صاحب این خانه بنده است  یا آزاد؟ گفتم البته که آزاد است. بعد هم گفت: بله، آزاد است، اگر بنده مى بود که این سر و صداها از خانه اش بیرون نمی آمد. بشر گفت: آن مرد چه نشانه هایى داشت؟ وقتی خادمه علائم و نشانه ها را گفت، بشر فهمید که موسى بن جعفر است. پرسید: از کدام سمت رفت؟ بشر در حالی که پایش برهنه  بود، به خود فرصت نداد که برود کفشهایش را بپوشد، براى این که ممکن بود امام را پیدا نکند. با پاى برهنه بیرون دوید و خودش را به موسی بن جعفر رسانید. سپس خود را به پای امام انداخت و عرض کرد: شما چه گفتید؟ امام فرمود: من این را گفتم. بشر فهمید که مقصود چیست. گفت: آقا! من از همین ساعت مى خواهم بنده خدا باشم؛ و واقعاً هم راست گفت. از آن ساعت دیگر بنده خدا شد. و به این علت که پابرهنه به دنبال حضرت دوید به بشر حافی - بشر پا برهنه- مشهور گشت.

آهسته گذارید روی تخته تنش را

تا میخ اذّیّت نکند پیرهنش را

 

اصلاً بگذارید رویِ خاک بماند

زشت است بیارند غلامان بدنش را

 

این ساق ِبهم ریخته کِتمان شدنی نیست

دیدند روی تخته ی در ، تا شدنش را

 

این مرد الهی مگر اولاد ندارد

بردند چرا مثل غریبان بدنش را

 

این مرد نگهبان که حیا هیچ ندارد

بد نیست بگیرد جلوی آن دهنش را

 

این هفت کفن روضه ی گودال حسین است

ای کاش نیارند برایش کفنش را

 

نه پیرهنی داشت حسین نه کفنی داشت

مدیون حصیرند مرتب شدنش را

رهبری خامنه ای، عزای دشمنان است

حال و هوای انتخابات با یاد امام بزرگوارمان که ایام رحلتش رسیده بوی دیگری به خود گرفته با غم نبودن امام میتوانیم دل ببندیم به وجود مبارک رهبرمان که اگر هدایت های داهیانه اش نبود نمیدانیم چه میشد. امیدوارم که مردم با، بصیرت علوی که همیشه همینگونه بوده پای صندوق های رای بروند.

بادا که به دریا برسد کوشش این رود

همپـای تـو پرچـم بسپـاریم به مـوعـود

سالروز انتصاب امام عشق بر رهبری مسلمین جهان که وصی امام بود و هم رهش فرا رسیده

صد شکر که این آمد و صد حیف که آن رفت

به یاد سخن سید شهیدان اهل قلم مرتضی آوینی که نوشته اش دلم را تکان اساسی داد افتادم:

دستفروش ولایت پذیر / رییس جمهور ولایت ناپذیر

                                

روسای جمهور حال و آینده بدانند!!

که اگر ما با قلم سیاه به آنها رای داده ایم، به خامنه ای با خون سرخ مان رای داده ایم.«امت ولایی ایران»

در ادامه مطلبی قرار داده شده که امیدوارم مورد توجه شما قرار بگیرد...

می خواستی زیبا ببینی کربلا را (ام المصائب)

تو نوری و خورشید هم خاکستر توست
پـرواز صـد جـبـریـل در بـال وپـر تـوسـت

تـا ردّ پـای سـجـده هـایـت را گـرفـتـم
دیـدم تـو نـوریّ و خـدا در بـاور تـوسـت

«استاد علی اکبر لطیفیان»

وقتی زینب را حاضر کردند رسول خدا (ص) او را گرفت و به سینه ی شریفش چسبانید و صورت مبارک خود را به صورتش نهاد و بلند گریست چنان که اشک از محاسن شریف او روان شد.

فاطمه(س) پرسید:ای پدر گرامی گریه ات برای چیست؟ خدا نگریاند دو چشم شما را!
پیامبر اکرم فرمود:ای دختر من،ای فاطمه! بدان که بعد از تو و بعد از من این دختر،گرفتار بلاها خواهد شد و مصیبت های گوناگون بر وی وارد خواهد شد.
در این لحظه فاطمه علیهاالسلام به شدت گریست و پرسید:ای پدر! ثواب کسی که بر او و مصیبت هایش گریه کند،چیست؟
فرمود: ای پاره تن من و روشنی چشمم!هر کس بر او و مصیبت هایش گریه کند،ثواب گریه اش مانند ثواب کسی است که بر دو برادر او [حسن و حسین] گریه کند،... .

"(طراز المذهب، ص 2، نقل از خصائص الزینبیه، ص 53.)

شیعه افتاد زپا ، خواست ز جا گفت علی

قال علی (علیه السلام): افضل الصفوف اولها و هو صف الملائکه و أفضل المقدم میامن الام

بهترین صفهای نماز جماعت، صف اول است که صف ملائکه است و بهترین جای صف اول، سمت راست امام است.

مولا چه میخواهد بگوید با ما شاید میخواهند بفهمانند که:

خط ولایت مارا می رساند به همان صراط مستقیمی که روزی ده بار از خدا می خواهیم به سویش هدایتمان کند

   کی جاهای خالی صفوف نماز را پر میکنیم تا کی منتظر می مانیم تا کسی ما را به جلو دعوت کند، آیا حتماً باید کسی ما را بکشاند جلو یا خودمان احساس مسئولیت کنیم و قدم برداریم.

    آیا اگر او (صاحب و آقایمان) بیاید، می توانیم در مقابلش بایستیم و به چشمانِ مهربانش نگاه کنیم؟! یا نه، از شرمساری و سرافکندگی به گوشهای پناه می بریم که نتوانستیم پشت سر ولی فقیه مان صفوف را پر کنیم و حمایت؟

    از این که ذره ای ولایت پذیر نبودیم و به جای فرمانبری فرمانداری کردیم چه؟ آیا میتوانیم به مولای عصرمان نگاه کنیم؟

     از حضرت آیت الله سید محمد حسینی زنجانی (فرزند مرحوم حضرت آیت الله العظمی سید عزالدین حسینی زنجانی) به یاد دارم که