یک لیوان آب

آقا جان

ســلامٌ علیکــــم

می دانم ایّام مبارک و فرخنده ای در راه است؛ شب ها و روزها منتظرند تا درکت کنند

این نه تنها شیعه است که به انتظارت ایستاده، حتی آن خانم موحّدِ(غیر اهل کتاب) مسکونِ در قلبِ آمریکا که برای اجرای عدالت در خیابان چادر زده و برای برقراریش اعتصاب کرده نیز منتظرت است.

اما... وای بر حال من که حتی قدمی برای تحقق این وعده حتمی خداوند برنداشتم و حتی برای نهادن قدمی پیشتر به جلو، تلاش نکردم.

حرفش را می زنیم اما در عمل ...

شیعه که نمیشود ناممان را گذاشت لااقل خدا کند که از محبّانتان باشیم...

سخنرانیِ یک سخنرانِ منبری، هنوز در ذهنم مانده؛ همان که میگفت"فرض کنید شبی در بیابانی میلیون ها نفر نشسته ایم و به دست هر کدام از ما یک گل داده اند و یک لیوان پر از آب؛ بهمان گفته اند که این گل ها را بکارید تا صبح مراقبت کنید تا ان شاالله صبح، باغبان اصلی می رسد و خودش مراقبت های لازم را انجام میدهد. ما هم میبینم تشنه شدیم و شب است و هوا تاریک، میلیون ها نفر کنار ما هستند، اگر ما گلمان را نکاریم و آب را بخوریم در بین اینهمه گل کاشته شده که مشخص نمی شود. با خودمان میگوییم که آب را می خوریم و گل را پرپر می کنیم و وقتی باغبان اصلی آمد ما هم خودمان را جزو کسانی قرار میدهیم که گلهای تحویل گرفته شده را کاشته اند؛ غافل از اینکه وقتی صبح شد همه سرها پایین انداخته می شوند و میبینیم که نامردها همه همین فکر را کرده اند و در این بیابان تک و توک از هر چند میلیون گلی که داده شده، یکی را کاشته اند و آب داده اند. "

آقا جان من هم دستِ کمی از این قومِ نابخرد ندارم... گمان میکنم وقتی آمدی میتوانم خودم را جای کسانی بگذارم که منتظران واقعیت بودند. گمان میکنم اگر کنار آنها باشم و هنگامه ظهورت همنوا با آنان شعار دهم که، ما همه سرباز توائیم مهدی جان؛ می شوم سربازت.

زهی خیال باطل...

دعایمان کن برای گمراهیمان...

برای آخرت بخیریمان...

برای ثبات در ایمانمان...

آقا جان میدانم که شما هرجا که رفته ایم و هر حرفی که زده ایم را دیده ای و شنیده ای؛ در یکی از نوشتارهای همین دفترم نوشته بودم:حضرت آیت الله العظمی سید محمد حسینی (فرزند ارشد حضرت آیت الله العظمی سید عزّالدّین حسینی مجتهد زنجانی رحمة الله علیه) در یکی از سخرانیهایشان راجع به شما میگفتند که وقتی بیایید به قدری دین و دینداری از راه خودش منحرف شده که هرکسی حرفتان را قبول نخواهد کرد و  و این از مظلومیت شما خواهد بود. برای این حرفشان دلیلِ روز آوردند و گفتند: وقتی امروز و در این شرایط نمیتوانیم حرف نائب امام زمانمان را به خودمان بقبولانیم و در انجامش کوتاهی نکنیم چگونه خواهیم توانست در زمان حضرتشان، حرف و سخنان ایشان را قبول کنیم.

*****

امروز روایت زیبایی شنیدم از شبکه قرآنمان که ان شاالله بتوانم به یُمن این روایت از جدّ بزرگوارتان حضرت امام باقر علیه السلام دهانم را پاکیزه نگاه دارم:

سلاح اللئام، قبیح الکلام

سلاحِ انسان های لئام و پست و فرومایه، فحاشی و گفتن کلمات زشت است.

خصوصیت انسانِ لئام، بد دهنی است، فحش می دهد و با این کار میخواهد حقانیّت خودش را ثابت کند. اما در روایات آمده وقتی انسانی حرفِ زشتی می زند، نه تنها بهشت بر وی حرام می شود، بلکه به قدری دهانش متعفن میگردد که فرشتگان از او دوری میکنند.

مظلومیت شیعیان شما هم در این است که چند شبکه ماهواره ای به نام شیعه، و با گستاخی تمام، در جهان شده اند نماینده شیعه، و دارند شیعیان را تبلیغ میکنند، البته به گمان خودشان؛ اما با هر برنامه ای که می سازند و اجرایش میکنند دارند خون شیعیان را بیشتر از پیش میریزند. و جالبتر از اینها فحاشی میکنند و کلمات زشت بر زبانشان میرانند، و نه نسبت به مردم عادی، بلکه به مراجع و علماء بزرگ سنی و شیعه.

مولای ما و سید ما، دعا کن که ما نیز با اعمالمان جزء این گروه  متحجرِ شیعی نباشیم و بلکه:

علوی

فاطمی

حسینی

یعنی یک شیعه مخلص و خالص باشیم.

امضاء

محبّ شما